احتمالا خودتون هم به این نتیجه رسیدید که :

• تایپ کردن سریع تر است
• نوشتن روی کاغذ کند تر

خب، دقیقا به همین خاطره که نوشتن روی کاغذ باعث بهترین وسیله برای یادگیری است.

اخیرا چند روانشانس به نام های پام میولر از دانشگاه پرینستون و دنیل اُپنهایمر از دانشگاه UCLA یک کار تحقیقاتی فوق العاده ارزشمند برای جامعه بشری انجام دادند که نشان داد :

نوت برداری با لپ تاپ، تبلت و تلفن همراه در کلاس های آموزشی و مدارس به طرز باورنکردنی بر هوش دانش آموزان و دانشجویان تاثیر مـــنــــفــــی میگذارد

اخیرا سر و صدای اثرات منفی استفاده از لپ تاپ و تبلت و … برای نوت برداری و یادگیری بالا گرفته بود که تحقیقات این دو روانشناس حکم نهایی را صادر کرد : نوشتن روی کاغذ بهتر است، چون ذهننویسنده را برای فکر کردن و ذخیره اطلاعات آرامتر میکند.
با کندتر کردن فرآیند نوت برداری، سرعت یادگیری شما افزایش پیدا میکند.

در واقع جریان از این قرار است؛
شما اگر بتوانید پا به پای معلم، استاد یا سخنران تایپ کنید، در واقع فقط یک سری جمله نوشتید که مغزتان هیچ تحلیلی بر روی آنها نداشته، پس با تایپ کردن ولو اینکه سریع تر است، اما مغز شما درگیر فکر کردن نمیشود.

و البته علم یادگیری ثابت کرده که اگر هیچ پیامی به مغزتان به منظور مهم بودن محتوایی که در حال پردازش است ندهید، هرگز به خاطر نخواهیدشان سپرد… حتی اگر همان روز یادتان بماند خیلی زیاد طول نخواهد کشید.

زیرا ذهن شما فقط در یک لحظه میتواند بر روی یک ورودی کار کند.
ورودی های ذهن میتوانند از طریق بینایی، چشایی، شنوایی، لامسه و از همه مهم تر تخیلات باشند، زمانی که فقط مغزشما درگیر قوه شنوایی برای نوت برداری است، دیگر قابلیت فکر کردن به آنچه می شنوید ندارد.

دقیقا به همین دلیل است که میگویند حین رانندگی نباید با تلفن همراه صحبت کرد؛ زیرا مغز قدرت پردازش همزمان 2 داده را ندارد.

اما اگر بر روی کاغذ در حال نوت برداری و نوشتن هستید، شاید نتوانید تمام آنچه را می شنوید ،بنویسید… اما نگران نباشید، در عوض از قوه تحلیلگر مغزتان استفاده کردید و آنچه را که سخنران گفته را درک کردید؛ یعنی اینکه میتوانید سوال بپرسید، تحلیل کنید و آنچه را شنیدید را خلاصه کنید شاید نه در آن واحد، ولی بعدا هم یادتان خواهد ماند.

از طرفی دیگر، یکی از روانشناسان بنام فرانسوی یعنی استانیسلاس دیهین (Stanislas Dehaene) در مصاجبه اش با نیویورک تایمز می نویسد :

” زمانی که می نویسیم، در بدن مان سیستم عصبی خاصی فعال میشود. در پس هر دستخطی یک شخصیت نهفته است. این شخصیتی که فرد هنگام نوشتن پیدا میکند، شاید یکی از خاص ترین شخصیت های فرد باشد که به هیچ وسیله ی دیگری نتواند آنرا بروز دهد… هیچکس تا به حال نتوانسته با این راز خلقت خدا پی ببرد.”

برگرفته از سایت کارآفرینان جوان